Σήμερα έχω κέφια (σχετικά).... γι' αυτό και κάνω ανάρτηση μια φυσιολογική ώρα και όχι ξημερώματα, ως συνήθως.
Σήμερα λοιπόν, δεν δουλεύω, ρεπό γαρ!
Και εκεί που είχα κανονίσει ωραία και καλά το πρόγραμμά μου, την έκβαση της μέρας μου βρε αδερφέ.. τσουπ! μας κάνουν επίσκεψη οι "Ρώσοι" δυο-τρεις μέρες νωρίτερα...
Γαμείς ή δεν γαμείς?
Βασικά λες "δε γαμιέται?" και προσαρμόζεσαι.
Οπότε, ξυπνάω κατά τη μιάμιση και με την τσίμπλα στο μάτι βγάζω τα ζαρζαβατικά από το ψυγείο για να μαγειρέψω. Ναι, ναι.. το κάνω και αυτό! :Ρ
Μαζί με το γάλα καταπίνω και ένα πονστάν, γιατί αυτή τη μέρα του μήνα εγώ δεν πονάω απλώς, αλλά γεννάω...
Εν πάσει περιπτώσει, μαγειρεύω και κάπου εκεί σκέφτομαι την χθεσινοβραδυνή συζήτηση με φίλο για καφέ το μεσημέρι. Στέλνω μήνυμα με την κατάσταση μου (παρεμπιπτόντως, δεν είναι κατάσταση αυτή, άι σιχτιρ πια!!) και μου λέει "Μιλάμε πιο μετά και βλέπουμε".
Το <πιο μετά> περνάει, αλλά αντί να καλυτερεύω, χειροτερεύω, με αποτέλεσμα να ακυρώσουμε τον καφέ και μαζί με αυτόν και τις γκομενικές εξελίξεις στη ζωή του την τελευταία εβδομάδα (όταν εγώ έλειπα στο γάμο) , κατά την οποία έχει μαζέψει χαρέμι (πότε πρόλαβε ο πούστης!) και πρέπει να τον βοηθήσω να διαλέξει!
Ναι, ναι... και από τέτοια κάνω!
Το μετέπειτα πρόγραμμα της μέρας περιελάμβανε βόλτα με το αμόρε στα μαγαζιά, ίσως και κανένα καφεδάκι και μετά βλέπαμε... αλλά που? Όταν εγώ έκανα σχέδια οι ορμόνες μου γελούσαν μαζί μου!
Damn!
Αντί αυτών, έχω λιώσει όλη μέρα στο κρεββάτι, με το λαπτοπ αγκαλιά, να χαζεύω από εδώ κι από εκεί. Πριν λίγο κατέβασα το δεύτερο πονστάν, αφού πρώτα έπλυνα τα άπλυτα τα οποία προέκυψαν από την παρασκευή του κέικ που τώρα ψήνεται στο φούρνο και μου έχει σπάσει τη μύτη!
Αυτά τα νέα για σήμερα... Άντε πια με αυτή την 4ήμερη-5ήμερη μαλακία κάθε μήνα!
Είπαμε... τα κέφια είναι σχετικά, οπότε δικαιούμαι να γκρινιάξω-μπινελικώσω λίγο! :Ρ