Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, χθες με έπιασε πονόλαιμος.
Από αυτόν τον πονόλαιμο που φοβάσαι να καταπιείς, γιατί νιώθεις καρφιά και πρόκες να σου σκίζουν το λαρύγγι. Και οχι ό,τι και ό,τι! Ατσαλόκαρφα και ταβανόπροκες!
Παραδόξως, ανακουφίζομαι -στιγμιαία- όταν καταπίνω υγρό. Το τι τσάι και ρακόμελο (που παρεπιπτόντως το σιχαίνομαι) έχω πιει, δεν λέγεται! Έχω κατεβάσει και καναδυό παυσίπονα.. Εν τω μεταξύ, φοβάμαι να μην κάνει καμιά αντίδραση το αλκοόλ με το παυσίπονο και τρέχω στα νοσοκομεία. Άλλο πρόβλημα κι αυτό!
Σήμερα που ο λαιμός μου είναι λιγάκι καλύτερα, ήρθε το μπούκωμα να μου κατσικωθεί. Εμ βέβαια! Πονόλαιμος χωρίς μπούκωμα, λέει? Δεν λέει... Αι σιχτίρι δηλαδή! Σε λίγο θα με πνίξουν τα χαρτομάντιλα. Αν με χάσετε, κάτω από το σωρό θα είμαι και θα παλεύω να βγω.
Ο πυρετούλης δεν έχει κάνει ακόμα την εμφάνισή του. Ελπίζω να ξεχαστεί και να μην με επισκεφτεί, διότι έχουμε και ένα μάθημα να γράψουμε την Τετάρτη. Δεν είμαστε για τέτοια τώρα!
Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια, είναι άλλο: από χθες έχω άδεια. Προφανώς, αποτελώ παράδειγμα εφαρμογής του Νόμου του Μέρφυ! Τελικά, τώρα που το σκέφτομαι, αυτός ο κύριος Μέρφυ πρέπει να ήταν πολύ κατσικοπόδαρος και γκαντεμόσαυρος, ώστε να φτάσει σε σημείο να καταγράψει αυτό το νόμο.
Χρειάζομαι στοργή και φροντίδα.
(το Προδερμ μπορούμε να το παραλείψουμε, δεν βοηθάει σε κάτι :Ρ)
Any volunteers? Έλα να βλέπω χεράκια! :Ρ
(Υ.Γ: Γενικά, από ότι ακούω κυκλοφορεί αυτή η παλιογρίπη αυτό τον καιρό. Προσέχετε τους εαυτούς σας να μην την πάθετε σαν εμένα.)