Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Πάνω που είπα ότι τη γλίτωσα, γαμώτο!

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, χθες με έπιασε πονόλαιμος.
Από αυτόν τον πονόλαιμο που φοβάσαι να καταπιείς, γιατί νιώθεις καρφιά και πρόκες να σου σκίζουν το λαρύγγι. Και οχι ό,τι και ό,τι! Ατσαλόκαρφα και ταβανόπροκες!
Παραδόξως, ανακουφίζομαι -στιγμιαία- όταν καταπίνω υγρό. Το τι τσάι και ρακόμελο (που παρεπιπτόντως το σιχαίνομαι) έχω πιει, δεν λέγεται! Έχω κατεβάσει και καναδυό παυσίπονα.. Εν τω μεταξύ, φοβάμαι να μην κάνει καμιά αντίδραση το αλκοόλ με το παυσίπονο και τρέχω στα νοσοκομεία. Άλλο πρόβλημα κι αυτό!

Σήμερα που ο λαιμός μου είναι λιγάκι καλύτερα, ήρθε το μπούκωμα να μου κατσικωθεί. Εμ βέβαια! Πονόλαιμος χωρίς μπούκωμα, λέει? Δεν λέει... Αι σιχτίρι δηλαδή! Σε λίγο θα με πνίξουν τα χαρτομάντιλα. Αν με χάσετε, κάτω από το σωρό θα είμαι και θα παλεύω να βγω.
Ο πυρετούλης δεν έχει κάνει ακόμα την εμφάνισή του. Ελπίζω να ξεχαστεί και να μην με επισκεφτεί, διότι έχουμε και ένα μάθημα να γράψουμε την Τετάρτη. Δεν είμαστε για τέτοια τώρα!

Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια, είναι άλλο: από χθες έχω άδεια. Προφανώς, αποτελώ παράδειγμα εφαρμογής του Νόμου του Μέρφυ! Τελικά, τώρα που το σκέφτομαι, αυτός ο κύριος Μέρφυ πρέπει να ήταν πολύ κατσικοπόδαρος και γκαντεμόσαυρος, ώστε να φτάσει σε σημείο να καταγράψει αυτό το νόμο.

Χρειάζομαι στοργή και φροντίδα.
(το Προδερμ μπορούμε να το παραλείψουμε, δεν βοηθάει σε κάτι :Ρ)
Any volunteers? Έλα να βλέπω χεράκια! :Ρ

(Υ.Γ: Γενικά, από ότι ακούω κυκλοφορεί αυτή η παλιογρίπη αυτό τον καιρό. Προσέχετε τους εαυτούς σας να μην την πάθετε σαν εμένα.)

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

@#%^*!~?$"

Νεύρα.. πολλά νεύρα!
Μου φταίνε όλα...
Και γκρίνια.. απίστευτη γκρίνια για τα πάντα!
Πραγματικά νιώθω σαν εκείνα τα καρτούν που -όπου και να πάνε- έχουν ένα μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι τους, που βρέχει μονίμως.
Να! Σαν αυτό --->

Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, έχω ξενερώσει με τα πάντα...και σαν να μη φτάνει αυτό, νιώθω και μια μόνιμη κούραση. Έτσι, για να έχω να πορεύομαι.

Νομίζω πως η ζωή μου έχει βαλτώσει επικίνδυνα.
Θέλω να ξεκουνήσω επιτέλους, θέλω να προχωρήσω (ό,τι και αν σημαίνει αυτό, ούτε κι εγώ δεν το έχω διευκρινίσει ακόμα), να αλλάξω παραστάσεις, να εξελιχθώ, να αλλάξω level τελοσπάντων.
Κουράστηκα με αυτή τη στασιμότητα.

Ζωή μου, κάνε μου τη χάρη και ΚΟΥΝΗΣΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Διάλειμμα για κουτσομπολιό...

Έχω εξεταστική και διαβάζω (ό,τι προλάβω). 
Αυτός είναι και ο λόγος που έχω χαθεί γενικώς από όλους και από όλα. 
Αυτή τη στιγμή κάνω διάλειμμα για να φάω κάτι. Όσο λοιπόν ψήνεται αυτό το "κάτι", είπα να κάνω μια γρήγορη ανάρτηση. (Ελπίζω μόνο να μην ξεχαστώ και γίνει κάρβουνο! :Ρ)
Υπόσχομαι να επιστρέψω μόλις τελειώσει αυτό το μαρτύριο που λέγεται εξεταστική και ελπίζω η επιστροφή να εμπεριέχει και καλά νέα.

Το κουτσομπολιό λοιπόν είναι το εξής: Προχθές συνάντησα τυχαία τον τύπο που με έκανε γυναίκα (μην ακούσω χαζές ερωτήσεις τύπου "γιατί πριν τι ήσουνα?", θα σας μπατσίσω!!)
Είχα να τον δω τουλάχιστον πέντε χρόνια. Ήξερα ότι υπάρχει κάααααπου, αλλά για το τι κάνει στη ζωή του, που βρίσκεται κτλ, δεν είχα ιδέα. Φαντάζομαι ότι τα ίδια ισχύουν και από τη μεριά του για μένα.

Και σπάει ο διάολος το ποδάρι του και κουτουλάμε. Αυτός με είδε και μου μίλησε. Και δωσ'του χαιρετούρες, σταυρωτοί ασπασμοί και δεν συμμαζεύεται. Μετά τα κλασσικά "που είσαι, τι κάνεις, πως περνάς, μπλα μπλα μπλα", ακούω και το κορυφαίο : "Το τηλέφωνό σου, το έχω?" Σκαλώνω προς στιγμήν: "Εχμ... είναι αυτό που είχα πάντα". Αφού λοιπόν μου εξηγεί πως πήγε το καλοκαίρι Αμερική και δεν έχει κανένα τηλέφωνο (εγώ γιατί έχω την εντύπωση πως απλά το έσβησε? Όπως έκανα κι εγώ με το δικό του άλλωστε :Ρ) του το δίνω.. Και μου λέει "Άντε να κανονίσουμε να πάμε και για κανένα καφέ".

Αν επαληθευτεί η υποψία μου ότι ο τύπος πιστεύει πως θα πηδήξει, θα κάνουμε μεγάλα γέλια! Και έχω αυτή την υποψία, διότι τόοοοοοοση πολλή χαρά μαζεμένη για έναν άνθρωπο που έχεις να τον δεις πέντε χρόνια, δεν μου κολλάει... από κάπου μπάζει.

Τέλοσπάντων... εδώ θα είμαστε και θα ενημερωθείτε για τις όποιες εξελίξεις! :Ρ
Πάω να φάω και να συνεχίσω το διάβασμα -στα Αγγλικά παρακαλώ! (μπλιαχ!)- για τη μέτρηση του Διαδικτύου...
Πφφφφφφ...

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Ήρθε και το "του χρόνου"!!!

Εχμ... ναι...
Αυτή είναι η πρώτη ανάρτηση για το 2011. Τώρα δηλαδή υποτίθεται ότι πρέπει να γράψω τι?
Δε γαμιέται... θα γράψω ό,τι μου έρχεται!! :Ρ 
(Έχω και έναν παλιοπονοκέφαλο αυτή τη στιγμή... κοντεύει να μου πεταχτεί το αριστερό μάτι στην οθόνη. Οπότε δεν πρέπει να ζορίζομαι για να σκέφτομαι! :Ρ)

Καταρχήν, να πω Καλή Χρονιά σε όλους σας!!! (τα περί υγείας, ευτυχίας κτλ, τα παραλείπω γιατί τα είπα στην προηγούμενη ανάρτηση). Ελπίζω να σας μπήκε καλά!!! ;)
Κατα δεύτερον, να πω Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένα σε όλους τους εορτάζοντες των ημερών, με πρώτο (και τελευταίο μάλλον, αφού δεν ξέρω αν γιόρταζε κανείς άλλος αυτές τις μέρες) το Γαυράκο ! Χρόνια πολλά καλέ μου και όοοοοο,τι επιθυμείς!! :) (Άργησα λίγο, αλλά η γιορτή κρατάει -λένε- 40 μέρες...ή όχι?)

Από εκεί και πέρα, θα σας πω τι έκανα αυτές τις πρώτες μέρες του 2011. Όπως σας είχα πει, πήγα στο πατρικό μου για την Πρωτοχρονιά. Ταξίδευα την παραμονή αξημέρωτα και έφτασα σπίτι μου το μεσημέρι. Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, κάπου στις 11 το βράδυ κουτούλαγα από τη νύστα, διότι με 9 ώρες ταξίδι και σερί αυπνία από την προηγούμενη, πως να αντέξει αυτός ο έρμος ο οργανισμός? Κάπου εκεί με έπιασε το παραλήρημα τύπου "Αφήστε με να πάω να κοιμηθώ, ο χρόνος έχει ήδη αλλάξει στην Αυστραλία", αλλά έκανα την καρδιά μου πέτρα και περίμενα ως τις 12.
Οι υπόλοιπες μέρες κυλήσανε όπως και κάθε χρόνο: ήρεμα και οικογενειακά και βαρετά. Α!! Κέρδισα και το φλουρί. Τώρα θα μου πεις, πώς να μην το κερδίσεις? Αφού κόντεψα να φάω μια βασιλόπιτα μόνη μου! (Δεν θέλω σχόλια επί τούτου! Δεν πήρα ούτε γραμμάριο στις γιορτές!) Ελπίζω αυτό να έχει και πρακτική σημασία, εκτός από την στιγμιαία χαρά που σου δίνει! Άντε μπας και ξεκουνήσουμε καμιά φορά (σε όλα τα επίπεδα) γιατί σαν πολύ να βαλτώσαμε τον τελευταίο καιρό (=χρόνια)!

Αφού τελείωσε το "σύντομο διαφημιστικό διάλλειμα" στο πατρικό, γύρισα πίσω μετά από 13 ώρες ταξίδι (σας έχω πει ότι μισώ τα καράβια?). Την επομένη πήγα στη δουλειά και όλα άρχισαν σιγά σιγά να μπαίνουν σε μια τάξη και να βρίσκουν τον παλιό τους ρυθμό. 
Και εκεί λοιπόν, που όλα πήγαιναν ωραία και καλά όπως πάντα(?), έρχεται μια είδηση να μου προκαλέσει Σοκ και Δέος!! Ναι, ναι... έτσι όπως το ακούτε! Ήταν κάτι το αναπάντεχο και ξαφνικό. Αλλά ήταν από τα ευχάριστα αναπάντεχα! Καλά μιλάμε, από τη στιγμή που το έμαθα, έχω χεστεί από τη χαρά μου! Κάθε φορά που το σκέφτομαι, έχω ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα μούτρα μου!!! Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα, όταν θα έρθει η κατάλληλη ώρα θα το μάθετε! Το θέμα είναι ότι εδώ και κάμποσες μέρες είμαι πολύ (χαζο)χαρούμενη!!!



Αν υποψιαστώ πως το φλουρί και το ευχάριστο νέο είναι οιωνοί για την εξέλιξη της υπόλοιπης χρονιάς, τότε θα πάμε καλάαααα!!! ;)
Αυτά μέχρι στιγμής τα νέα... Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε...
Άντε βρε μούρες, γιατί μου λείψατε!!! :)