Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Γράψε λάθος!

Την προηγούμενη ανάρτηση τη θυμάστε έτσι? Βασικά, δεν είναι δυνατόν να μην τη θυμάστε, διότι εδώ και ένα μήνα έχω πρήξει όλο τον κόσμο -μαζί και εσάς- με την εξεταστική, τα μαθήματα, το πτυχίο.

Ε ωραία! Όπως τη θυμάστε...Ξεχάστε την! (... και σταματήστε να γουρλώνετε τα μάτια! :Ρ)

Τι θέλει να πει ο ποιητής?
Ο ποιητής θέλει να πει πως...
παίρνω πτυχίο! :D

Ω ναι! Ήρθε και μένα επιτέλους η ώρα μου να ορκιστώ και να κορνιζωθώ! :))))))

Και για να μη μείνετε με την απορία, το στόρυ έχει ως εξής:
Αφού είδα το 3άρι, έστειλα mail στον καθηγητή για επανεξέταση του βαθμού και με συνέδεσε απευθείας με Κάιρο, αφού δεν το διαπραγματευόταν με τίποτα. Κατάπια με δυσκολία τη φόλα που με κέρασε και μόλις συνήλθα λίγο από την -ομολογουμένως μεγάλη- κατραπακιά, άρχισα πανικόβλητη να ψάχνω τι μαθήματα θα έπαιρνα το νέο εξάμηνο, καθώς αυτό είχε ήδη μια βδομάδα που άρχισε.

Την επομένη, ελέγχοντας τα mails της σχολής, βλέπω ανακοίνωση σταλμένη από τη γραμματεία, η οποία έλεγε πως οι βαθμοί του συγκεκριμένου μαθήματος έχουν περαστεί. (Εδώ να σημειώσω πως οι προηγούμενοι βαθμοί είχαν σταλεί από τους βοηθούς  του μαθήματος - ανεπίσημα και καλά).
Λέω "Κάτσε να μπω μωρέ... όχι ότι θα έχει αλλάξει και τίποτα, αλλά έτσι, για τη μαλακία. Αφού ο καθήγητης μου το ξέκοψε, ούτως ή άλλως."
Μπαίνω λοιπόν στις βαθμολογίες μου, κοιτάω και τι να δω?

Το τρία έγινε πέντε!!!!!

Γουρλώνω τα μάτια (να έτσι -> Ο_Ο), πάω πιο κοντά στην οθόνη, το κοιτάω, ξανααπομακρύνομαι, το ξανακοιτάω, κάνω refresh τη σελίδα μπας και δεν βλέπω καλά, αλλά τίποτα!
Από όποια οπτική γωνία και να το κοίταζα, αυτό εξακολουθούσε να είναι 5
(Πραγματικά όσο και να το έχω σκεφτεί, δεν μπορώ να καταλάβω πώς και κυρίως γιατί, άλλαξε ο βαθμός μου.)
Κάπου εκεί συνειδητοποιώ ότι το πέρασα επιτέλους το γ@μωμάθημα και με πιάνει τρέμουλο στα χέρια. 

Περιττό να αναφέρω πως μέχρι και χθες που πήγα και έκανα την αίτηση για την ορκομωσία, έτρεμα μήπως έγινε κάποιο λάθος και είχε αλλάξει -πάλι- ο βαθμός!
Όμως όοοοοοοχι... το αγαπημένο μου πενταράκι (ή η παγκόσμια φοιτητική σταθερά αλλιώς :Ρ) ήταν εκεί. Ανακουφίστηκα όσο δεν πάει, γιατί ακόμα και όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου τη "μετάλλαξη", είχα πολλές επιφυλάξεις.

Πρέπει να ομολογήσω πως δεν χάρηκα όσο θα έπρεπε, αρχικά επειδή φοβόμουν το ενδεχόμενο λάθους. Ακόμα και τώρα όμως, που ξέρω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είμαι επιστήμονας με τη βούλα (μη μουτζώνεις, σε βλέπω! :Ρ), δεν μπορώ να νιώσω τη χαρά που θα "έπρεπε" ή τη χαρά που περίμενα ότι θα ένιωθα. Βασικά, ανακούφιση και λύτρωση είναι αυτά που αισθάνομαι.
Δεν ξέρω... κοιτάζοντας πίσω, πραγματικά αναρωτιέμαι αν τελικά άξιζαν όλα αυτά (χρόνος, κόπος, άγχος, στεναχώριες, πίεση) για ένα χαρτί που, στην τελική, ίσως και να μην το χρησιμοποιήσω ποτέ.
Εν πάση περιπτώσει, ας μην γκρινιάζω πάλι!!! 

Θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου, που όταν σας ζήτησα θετική ενέργεια, ήρθατε και απλόχερα μου τη δώσατε και με εμψυχώσατε με τα σχόλια σας. Θέλω επίσης να σας ευχαριστήσω και μάλιστα περισσότερο, που όταν σας ανακοίνωσα ότι "τον ήπιαμε", ήρθατε πάλι εδώ και με τα λόγια σας μου δώσατε κουράγιο, μου είπατε "δεν πειράζει" και μου χαιδέψατε τα μαλλιά. (γναγ, επειδή σε ξέρω τι κουμάσι είσαι, άμα το σχολιάσεις, θα σε σκίσω! :Ρ)
Πραγματικά, μου δώσατε πολλή δύναμη και σας ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. 

Τώρα λοιπόν, δικαιούστε να ζητήσετε όοοοοοοοο,τι θέλετε για κέρασμα! :D :D :D
Το κερδίσατε με το σπαθί σας άλλωστε!! ;))))

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Τον ήπιαμε

Αποτύχαμε παταγωδώς!
Τζάμπα η αισιοδοξία, τζάμπα το άγχος, τζάμπα το τρέξιμο, τζάμπα όλα...
+1 εξάμηνο στην πλάτη ακόμα.
Περαστικά μας!

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Tonight...

I'm loving you?




OR


I'm fucking you?

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Στα πρόθυρα της τρέλας

Εκεί πλησιάζω σιγά σιγά.
Αυτό το γ@μωμάθημα, μου έχει φάει τη μισή ζωή. Με έχει πιάσει τρελό άγχος, το οποίο με χτυπάει στο στομάχι (και μου το κάνει χάλια). Να μη μπω καν στον κόπο να αναφέρω ότι τα βράδια δεν μπορώ να ηρεμήσω και να κοιμηθώ και στριφογυρνάω στο κρεββάτι σαν το πασχαλινό αρνί στη σούβλα.
Από τη Δευτέρα περιμένω αποτελέσματα, έχει πάει Παρασκευή και αυτά άφαντα ακόμα. Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια, είναι ότι σήμερα -πριν καμιά ώρα για την ακρίβεια- στείλανε mail που λέει ότι τελικά πάμε για την ερχόμενη Δευτέρα. Φασκελοκουκούλωστα δηλαδή.

Άντε να δούμε, γιατί έχω καταντήσει ένα ψυχολογικό ράκος. Και μόνο για όλη αυτή την ταλαιπωρία, θα έπρεπε να μου το φέρουν σπίτι. Πτυχίο ντελίβερι! Χμμμ.. τώρα που το σκέφτομαι, δε' ν' κακόοοο... :Ρ

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Άνω τελεία

Έστω ότι μια σχέση μπορεί να παρομοιαστεί ως κείμενο (οτιδήποτε κείμενο! Δεν είναι αυτό το θέμα μας και μη ρωτάς χαζά!).
Οι λέξεις που το αποτελούν είναι οι στιγμές, οι παράγραφοι οι διάφορες φάσεις της σχέσης και πάει λέγοντας.

Έχοντας αυτό υπόψιν λοιπόν, έχω να πω πως στη δική μου σχέση μπήκε χθες μια άνω τελεία.
Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, τα ενδεχόμενα είναι δυο:
1) η άνω τελεία γίνεται απλά κόμμα 
2) η άνω τελεία κατεβαίνει κάτω, υποβαθμίζεται σε απλή τελεία και από δίπλα έρχεται και μπαστακώνεται μια παύλα, σημειώνοντας έτσι το τέλος του κειμένου (μου).

Τις καλημέρες μου.

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Αναμείνατε στο ακουστικό σας

Αυτή την περίοδο, δεν ξέρω ακριβώς πώς, ποιος Δίας συνουσιάστηκε (sic) και ποιος Ερμής είναι ανάδρομος, αλλά έχω βρεθεί σε μια φάση αδράνειας.
Κάθομαι και περιμένω δηλαδή. Περιμένω αποτελέσματα εξεταστικής, περιμένω αποφάσεις, περιμένω να μου γυρίσει το μάτι και να τα κάνω όλα ρημαδιό. 

Αν κάτι μου τη δίνει απίστευτα πολύ, αυτό είναι η αναμονή... Δεν μπορώ να περιμένω.. τρελαίνομαι! Με φθείρει αυτό το πράγμα. Νιώθω ότι θέλω να προχωρήσω και κάποιος με κρατάει εκεί, έτσι.. γιατί τη βρίσκει να με βλέπει να τσιτώνομαι, ξέρω γω? 

Θα τα πάρω καμιά ώρα και θα αρχίσω να κάνω του κεφαλιού μου και όποιον πάρει ο χάρος!
Αι σιχτίρ, συγχύστηκα πάλι!

(Όοοοοχι, δεν είμαι υστερική... ακόμα!)

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Wish..

..me luck!
Fingers crossed!!
(που λένε και στο χωριό μου! :Ρ)

Το καλό που σας θέλω, βάλτε τα δυνατά σας και στείλτε μου θετική ενέργεια γιατί τη χρειάζομαι!

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Κάνε με..

.. τόσο δύσκολο είναι πια?


OtherView - Κάνε με

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Εδώ είμαι!

Τι νομίζατε καλέ? Πως χάθηκα?
Μπααα... δεν θα γλιτώσετε έτσι εύκολα από τον κακό μπελά που σας βρήκε (εμένα δηλαδή! :Ρ).

Λοιπόν, έχουμε και λέμε: η παλιο-ίωση ακόμα με ταλαιπωρεί λιγάκι. Το καλό είναι πως βρίσκεται στα τελειώματα και σύντομα θα απαλλαχθώ από αυτή. Ήρθε και σε περίοδο που μου έκανε τρελή χαλάστρα, αλλά τελοσπάντων.. ας μην το θυμάμαι γιατί συγχύζομαι.

Επίσης, αγόρασα καινούριο κινητάκι.. Το παλιό μου είχε αρχίσει να τα "φτύνει" σιγά σιγά. Τελικά κατέληξα σε htc, καμία σχέση με το Xperia που αρχικά σκεφτόμουνα να πάρω.
Αυτό είναι το γλυκό μου.. :Ρ Στην αρχή το ήθελα σε καφέ, που δείχνει και κομματάκι πιο chic, αλλά δε βαριέσαι... την ίδια δουλειά κάνει, στο χρώμα θα κολλήσουμε? Άσε που το χρειαζόμουνα και άμεσα και δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι να δεήσει να το φέρει σε καφέ χρώμα γνωστό κατάστημα με είδη τεχνολογίας.
Η σχέση μας ξεκίνησε λίγο χλιαρά θα έλεγα, με εμένα να αδιαφορώ για την πάρτη του. Εδώ και κάμποσες μέρες το σκαλίζω, καλά τα πάμε σε γενικές γραμμές, αλλά ώρες ώρες μου'ρχεται να το σπάσω. Αλλού πατάω εγώ, αλλού καταλαβαίνει αυτό ότι πατάω και γενικά γίνεται του πατήματος.
Καλά.. τα μεγάλα γέλια είναι στο μήνυμα.. εκεί να δεις. Ήθελα και touch κινητό, τρομάρα μου!
Κάποια στιγμή, πρέπει να του βάλω και κανένα αξιοπρεπή ήχο κλήσης, γιατί ακόμα έχω τον προεπιλεγμένο.. δηλαδή έλεος!

Κατά τ' άλλα, έδωσα και το μάθημα την Τετάρτη και περιμένω....Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή τη φορά έχω μια απροσδιόριστη αισιοδοξία, που προέρχεται από το πουθενά. Ώρες ώρες, τρομάζω με αυτή μου την ηρεμία και τη χαλαρότητα... ελπίζω μόνο να μου βγει σε καλό. :S

Τη βδομάδα που μας πέρασε ήρθε και το στρατευμένο νιάτο και πήγαμε και κάμποσες βολτούλες. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί δεν την πολυπάλευα μέσα στο σπίτι. Οι μέρες όμως περάσανε γρήγορα και το καμάρι μου έφυγε και πλέον βρίσκεται στην Κύπρο. Περαστικά μου, λοιπόν...

Εχμ... τι άλλο? Α ναι! Σήμερα τελείωσε και η άδεια μου...Καλά ήταν δε λέω, αλλά μετά από μερικές μέρες βαρέθηκα ρε γαμώτο.
Άντε τώρα, πόοοοοοοοτε θα έρθει ο Αύγουστος να ξαναπάρω? Ουφ! 

And... that's all folks!

Α! και...
Καλό μήνα!!!  : )

(Υ.Γ: Η ανάρτηση είναι λίγο ασυνάρτητη, αλλά δε βαριέσαι? :Ρ)