Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Playing with fire

Hands On Fire

That's what I'm doing the last of days...
Δεν ξέρω τι, πως και γιατί.. Ήρθε από το πουθενά και απλά συμβαίνει. 
Προφανώς και μπορώ να το εμποδίσω, προφανώς και δεν (ξέρω αν) θέλω.
Δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που το "γυροφέρνω" στο μυαλό μου.
Και καλά όσο μένω απλά στο "παιχνίδι" και το ελέγχω (όσο μπορώ)... Άμα μου ξεφύγει καμιά σπίθα και λαμπαδιάσω ολόκληρη, εκεί θέλω να με δω τι θα κάνω..!
Μετά θα είμαι και στ' αλήθεια Lola on fire και θα ψάχνουμε κάποιον στα σοβαρά να με βγάλει από τη φωτιά.

*Α ρε Λολάκι... το μυαλό σου και μια λίρα, μάνα μου...


Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Asshole-magnet mode: ON

Και έλεγα.. δεν μπορεί! Ήταν πολύ καλό για να διαρκέσει τόσο πολύ. Μια χαρά είχε ησυχάσει το κεφάλι μου όσο ήμουν σε σχέση. Είχα ηρεμήσει, δεν με ενοχλούσε κανένας ανεγκέφαλος με τις εξυπνάδες βλακείες του.
Τώρα ξαφνικά, από το πουθενά, αρχίζουν και ξεφυτρώνουν σιγά σιγά,  ο ένας μετά τον άλλο ή και ταυτόχρονα μαζί. Άντε κάνε ζάφτι τόση βλακεία μαζεμένη. Ένας άνθρωπος είμαι κι εγώ, πόσο να αντέξω?
Πραγματικά, δεν μπορώ να το καταλάβω... το μυρίζονται ότι είμαι ελεύθερη? :-/

*Περαστικά μου!


Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Εγώ φταίω...

... που θέλω να είμαι άνθρωπος. Αλλά και να θες, δεν σε αφήνουν. Ειδικά άμα έχεις μπλέξει και με βλήμματα διασποράς, άντε να συνεννοηθείς.

Λοιπόν... ας ηρεμήσω και ας τα πάρω από την αρχή. Μετά από την κίτρινη κάρτα, είπα να μη γίνω κακιά, να είμαι νορμάλ, για να μη γίνει η παρέα μπάχαλο. Για να είμαι ειλικρινής, προσπαθούσα να φέρομαι φιλικά, χωρίς πολλές διαχυτικότητες, μην έχουμε παρεξηγήσεις. Νταξ, το κλίμα ήταν λίγο περίεργο, αλλά όλα έβαιναν καλώς.

Μέχρι που είπα να θίξω το θέμα στον έτερο εμπλεκόμενο, ώστε να το ξεκαθαρίσουμε επιτέλους μεταξύ μας. Όχι για μένα... εγώ το είχα ήδη ξεδιαλύνει μέσα μου, αλλά για να πούμε "Ξέρεις, έγινε η μαλακία, αλλά είμαστε εντάξει μεταξύ μας πια, no hard feelings, και όλα καλά". Και συμφώνησε: "Σίγουρα, πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα οπωσδήποτε". Όλα ωραία ως εδώ.

Γενικότερα, είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί τις "θολές" καταστάσεις, που τα πράγματα θέλει να έχουν σαφώς ορισμένα ονόματα και που δεν μπορεί με τίποτα να αφήνει ανοιχτές υποθέσεις, ειδικά όταν κάτι τέτοιο επηρεάζει και τρίτα άτομα. Επίσης, πάντα μα πάντα -θέλω να- πιστεύω πως οι άλλοι έχουν καλές προθέσεις και είναι ευθείς, όπως άλλωστε είμαι και εγώ απέναντί τους. Έχω μάθει να μιλάω για να λύσω ό,τι πρόβλημα έχω με τον οποιονδήποτε. Αλλιώς δεν μπορώ. This is me και έτσι λειτουργώ.

Οπότε, ζητάω το τηλέφωνό του από τον κολλητό του και στέλνω μήνυμα (ΝΑ!! βόδι! *μούτζα*). Μου απαντάει πως η στιγμή δεν είναι η κατάλληλη και πως δεν είναι σε θέση να μιλήσει τώρα. Απολύτως σεβόμενη την απάντησή του, στέλνω: "Οκ.. ό,τι πεις. Πλέον τον αριθμό μου τον έχεις. Όποτε βρεθείς σε θέση να μιλήσεις, πάρε με ένα τηλέφωνο να συναντηθούμε και να μιλησουμε". Αυτό ουσιαστικά το έκανα για να πετάξω το μπαλάκι της συζήτησης στη μεριά του και για να δω αν και πότε θα δεήσει να κάνει τη συζήτηση. Από εκείνη τη στιγμή, δεν ασχολήθηκα ξανά ούτε με αυτόν, ούτε με τον αριθμό του κινητού του.

Υποψιάζομαι και δεν μου το βγάζεις από το μυαλό, πως αποφεύγει να κάνει την κουβέντα γιατί ξέρει ότι θα τον στήσω στον τοίχο και θα αρχίσω να χτυπάω ανελέητα. Και ξέρει πως σε όλα θα έχω δίκιο. Εκτός και αν νομίζει με το μικρό του μυαλουδάκι, πως "το γκομενάκι θα είναι stand by και θα καίγεται για την πάρτη μου", μέχρι να αποφασίσει να κάνει το ξεκαθάρισμα. Guess what! Ούτε καν!

Να σε δω πόσο με προσέχεις τώρα: πόσα μηνύματα είπαμε ότι έστειλα? Πόσα? Α να γεια σου! 
Δύο (2)!
Κράτα το αυτό.

Ωραίαααα... 
Σήμερα λοιπόν μαθαίνω πως ο "κύριος" γύρισε και είπε στον κολλητό του κάτι τύπου "ρε μαλάκα, γιατί έδωσες το κινητό μου στη Λόλα και με έχει πρήξει?"



Αυτή ήταν και η δική μου αντίδραση όταν το άκουσα. 
Και τα πήρα κρανίο... και μάλιστα πολύ άσχημα.

Δεν φτάνει που έκανες τη μαλακία σου..
Δεν φτάνει που συνεχίζεις και φέρεσαι μαλακίστικα..
Δεν φτάνει που δεν έχεις τα @@ να κάτσεις να το συζητήσεις σαν ώριμος (εδώ γελάμε) άνθρωπος...
Δεν φτάνει που δεν το ξεκαθαρίζεις, ώστε να έρθει η παρέα πάλι στα ίσα της...

Έχεις και το ΘΡΑΣΟΣ να λες πράγματα που δεν ισχύουν και να με εκθέτεις. Να πω ότι ίσχυαν, να με κάνεις ρεντίκολο με το δίκιο σου... Αλλά έτσι, δεν το δέχομαι. Δεν δέχομαι να προσβάλλει την αξιοπρέπεια μου κάποιος που δεν έχει καν τα κότσια να στηρίξει τις πράξεις του. 

Το ήξερα από την αρχή πως δεν θα ήμουν εγώ αυτή που θα δημιουργούσε το πρόβλημα στην παρέα, οποιαδήποτε εξέλιξη και να είχε αυτή η ιστορία και επαληθεύτηκα θριαμβευτικά. Αυτή η ρουφιάνα η διαίσθηση μου δεν με γελάει ποτέ.

Προφανώς και η κόκκινη κάρτα έχει βγει. Είπαμε, είναι περίοδος οικονομικής κρίσης και πλέον δεν χαρίζουμε κάστανα. Προφανώς και δεν πρόκειται να ξανακάνω ουδεμία νύξη για οποιαδήποτε κουβέντα (δεν το είχα σκοπό ούτως ή άλλως, αλλά τώρα δεν θα το κάνω για κανένα fucking λόγο).
Ναι.. έχω σκυλιάσει. Ναι, με έχει πειράξει.. Ναι, θέλω να του σπάσω τα μούτρα για αυτό που είπε...


Το θέμα είναι: 
Τον στήνω στη γραμμή του πέναλτι και βαράω ανελέητα (όπως με συμβούλεψαν Φούλη και Αστακούλης) δηλαδή γίνομαι σκύλα μέχρι εκεί που δεν πάει και του παίρνει ο διάολος ότι έχει και δεν έχει?
ή
Τρώει την κόκκινη, παίρνει τον πούλο και απλά είμαι κυρία, αδιαφορώντας πλήρως για την πάρτη του? Σαν να μην υπάρχει ένα πράμα.




Προφανώς και ξέρω ότι η αδιαφορία σκοτώνει και πως αν ασχοληθώ του δίνω και αξία (και πολλή του έδωσα ήδη με αυτό το ποστ). 
Το πρόβλημα είναι πως δεν γίνεται να είμαστε μέσα στην ίδια παρέα, στον ίδιο χώρο κ εγώ να μην του απευθύνω το λόγο καν (μιλάω για τη δεύτερη περίπτωση). 
Από την άλλη, αν για μια φορά σταματήσω να είμαι ανθρωπος και γίνω bitch, θα εκτονωθώ και θα καταλάβει πως δεν έχει να κάνει με καμιά χαζογκόμενα. Τα φώτα σας, please.


** Προσωπικά, σκέφτομαι μια μίξη των δύο: αδιαφορία, αλλά όταν πάει να μου απευθύνει το λόγο να εκτοξεύονται ατάκες-δηλητήριο που να μην τον αφήνουν σε χλωρό κλαρί. Δεν ξέρω.. Help! :/

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

New season's resolution



Stop messing with idiots.-




*Άντε να δούμε... Τόσο καιρό είχα τη δικαιολογία της άστατης ψυχολογίας. Τώρα ήρθε η ώρα να σοβαρευτούμε επιτέλους.

** Καλό μήνα!! :D

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Dear Lola...

Είμαι ο Θανάσης και δεν είμαι καθόλου καλά. Τώρα θα μου πεις "Και εγώ τι σου φταίω?". Θα σου εξηγήσω ευθύς αμέσως λοιπόν. Ανακάλυψα εντελώς τυχαία το μπλογκ σου κάποια στιγμή και άρχισα να το παρακολουθώ. Διαβάζοντας τα σχόλια της κάθε ανάρτησης, είδα πως οι φανταστικοί (σλουρπ!) αναγνώστες σου είναι πάντα πρόθυμοι να σου δώσουν μια χείρα βοηθείας. Έτσι σκέφτηκα να σου στείλω το πρόβλημά μου, να το αναρτήσεις, να σχολιάσουν οι φανταστικοί (ξανα-σλουρπ!) αναγνώστες σου, να πάρω και εγώ μια - δυο - τρεις απόψεις και να πράξω αναλόγως. Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, σε μερσώ εκ των προτέρων και ελπίζω σε μια δημοσίευση του μέιλ μου, μπας και βρω επιτέλους λύση στο δράμα μου. 

Το πρόβλημα μου είναι γκομενικής φύσεως και είναι το εξής:
Έχω μπλέξει με δύο αδερφές και μάλιστα δίδυμες. Έστω Α και Β. 
Η Α με γουστάρει τρελά. Όλη μέρα μηνύματα με "καρδούλα μου", "άντρα μου", "μωρό μου" και δεν συμμαζεύεται. Εγώ πάλι, ούτε να τη φτύσω. 
Το πρόβλημα μου όμως έγκειται στο ότι εγώ γουστάρω απελπισμένα την αδερφή της, τη Β. (Σημείωση: η Β. έχει γκόμενο, αλλά αυτό ποσώς μας ενδιαφέρει). Η Β. δείχνει να την ενδιαφέρω, αν κρίνω από τη γενικότερη συμπεριφορά της απέναντι μου. Θέλω να "χωθώ", αλλά σκέφτομαι ότι μπορεί να γίνει χαμός, μιας και οι αδερφές δεν έχουν καλή σχέση μεταξύ τους, παρόλο που είναι δίδυμες και υποτίθεται ότι τα δίδυμα είναι πιο δεμένα. 

Το ερώτημα μου είναι : τι κάνω? "Χώνομαι" ή όχι? Και με ποιο τρόπο, ώστε να μην προκληθεί ενδοοικογενειακός πόλεμος μεταξύ των αδερφών? Υπενθυμίζω ότι έχω πάθει τιτανοτεράστιο πατατρακ με τη Β. 

Παρακαλώ μόνο σοβαρές απαντήσεις (αν και πιστεύω πως μόνο τέτοιες δίνετε - ξανα-ματα-σλουρπ!), διότι το θέμα μου είναι φλέγον.
Ευχαριστώ πολύ.
Θανάσης


*Ρε τον έρμο το Θανάση τι του' μελλε να πάθει... Εγώ την αποψάρα μου του την είπα, αλλά θέλει να ακούσει τις δικές σας, κυρίως! (Με άλλα λόγια, αφοδευμένη (sic) με έχει :Ρ )
Για πάρτε σειρά και εκθέστε τις εμπεριστατωμένες και πάνω απ' όλα επιστημονικές απόψεις σας πάνω στο θέμα, γιατί το παληκάρι καίγεται λέμεεεεε!
** Θυσία γίνομαι για τους αναγνώστες μου, η ρουφιάνα! :ΡΡΡΡΡΡ